Hageland Blues & Roots Night organisation: Hageland Blues |
Het werd even nagelbijten toen Rudy, de stuwende kracht achter Meensel Blues, er de brui leek aan te geven want Meensel Blues stond al die jaren toch gekend als de officiële opener van het festival seizoen in de bluesscène. Tijdens de jaren waren natuurlijk er al enkele bijgekomen maar Meensel Blues bleef toch de ‘gathering’ voor het nieuwe seizoen. Further on up the road kwam ik Rudy dan weer tegen die zij dat de sabbat periode maar van korte duur zou zijn en hij gewoon op zoek was naar een andere locatie en een andere naam. Groot was bij ons allen de vreugde dat er in 2015 dan toch licht in de duisternis verscheen want een gezellig blues festival zien we niet graag verdwijnen en dus...2016…Hageland Blues & Roots Night is born! Om maar meteen deze nieuwe naam en nieuwe locatie op de kaart te zetten heeft Rudy voor een hoofd-act van formaat gezorgd. Niemand minder dan de Kameroen Roland Tchakounté zou deze eerste editie afsluiten en daarmee halen ze hier meteen een grote naam is huis. De eerste maal dat we met Rootsville in contact kwamen met deze sympathieke Kameroener was op Cognac Blues Passions in 2007. Het was ook op deze editie dat Roland Tchakounté werd gelauwerd voor de Blues Passions Award en dat was meteen ook de aanzet om hem aan de rest van Europa te leren kennen. In de States hadden ze reeds kunnen kennismaken met Roland Tchakounté want in 2005 bracht hij het toen zelfs tot op de affiche van het Chicago Blues Festival. Frankrijk lag al een tijdje aan de voeten van deze uit Kameroen afkomstige bluesman. In 2008 stond hij op het podium van onze grootste bluesclub van het land de 'Banana Peel' te Ruislede en in 2012 veroverde hij zelfs de harten op Bierbeek Blues ‘d Up, een festival van bezieler Johan Van De Broeck dat we ook met z'n allen maar al te graag zouden zien terugkomen.
Als aanzet voor deze nieuwe formule kozen ze hier voor ‘Neris, Brie & Beer’. De ‘Ferre’ kennen we natuurlijk nog allemaal als gitarist van ‘The Hoodoogang’. Vorig jaar op de Blues Challenge te Brussel kwam ik Fernando Neris tegen en tijdens een babbel beloofde ik hem voor een optreden te zorgen in het ‘Loodscafé’ te Aarschot. Het duurde wel even eer de agenda’s van zowel de Ferre als het Loodscafé overeenkwamen maar op zondag 10 januari was het dan zo ver. Een intense mooie Delta Bluesnamiddag te Aarschot was het gevolg. Daar vertelde hij me ook van het nieuwe project ‘Neris, Brie & Beer’ en met welke intentie deze formatie werd in het leven geroepen.
Met de drie eerste nummers als ‘T-Bone Shuffle’ Wanneer de Affiche Blues & Roots Night aangeeft kan het uiteraard niet alleen blues zijn. Voor het roots gedeelte zijn ze gaan aankloppen bij de ‘Give’em Hell Boys’. Voor deze mix van country en bluegrass moeten we richting Canada en meer bepaald het plaatsje Edmonton in de provincie Alberta. Deze barnstompers bestaan uit Quinn Clark, Chales Biddiscombe, Brayton Farmer, Keegan Proctor en 'one of the boys' Lindsay Thompson en hebben in 2012 het album ‘Barn Burner’ uitgebracht. So give it up for The Give'em Hell Boys...and a lady.
Zichzelf noemen ze zich een "get-your-elbows-swinging-and-knees-knocking" fun-loving country band en dat zullen we hier geweten De volgende is er terug eentje van eigen bodem, en wat voor één. The Blue Chevy’s hebben vroeger ook al mijn voorkeur gekregen want Kris, de Martello bro’s & co brachten destijds de blues net dat tikkeltje anders en laat ons eerlijk zijn de verandering in ‘Poplawsky’ mocht dan wel commerciëler liggen toch verdwenen ze in de blues scène een beetje uit het gezichtsveld. Tot…ik vorig jaar in november op de affiche van Klakson terug de naam ‘The Blue Chevy’s’ zag prijken. Ze brachten daar de zaal in Steenokkerzeel in een mum volledig onder stoom en wel met een extra blazers sectie. Een gesprek met Kris leerde me toen dat ze ‘alive and kickin’ waren en boordevol ideeën. Er zou zelfs een nieuwe EP in de maak zijn. Op 23 januari was het dan zo ver en werd dit album in een uit zijn voegen barstende ‘Blauwe Kater’ te Leuven aan het publiek voorgesteld. Vanavond zullen deze blauwe Chevroletjes hier zonder twijfel ook wel een feestje willen gaan bouwen.
En dat feestje zit er al snel aan te komen. Met natuurlijk een 8-koppige band incluis blazers sectie zal het gaan swingen, nee zeg maar knallen als nooit ervoor. ‘Your Love Still Haunts Me’ ja, dat kan je wel stellen want sinds deze ‘The Blue Chevy’s’ terug boven de radar zijn verschenen blijven hun intens en opzwepende concerten ons toch allemaal achtervolgen. Je hebt hoegenaamd geen Amerikaanse swingbands nodig wanneer een groep als deze gewoon in je achtertuin huist. Blues maar met zo een dosis soulvolle rock ’n roll dat dansen geen optie meer is maar een must.
Voor de voorlaatste naam op de affiche gaan Rudy en zijn team richting bluesrock en dus wordt het wat steviger. ‘Blues Karloff’ brachten hun debuutalbum ‘Ready For Judgement Day’ uit in 2014 maar intussen is er al een nieuwe op de markt die luistert naar de naam ‘Light and Shade’. De band bestaat uit Fonzie Verdickt, Georges Milikan, Alfie Falckenbach (died march 01, 2016), Franz Ruzicka en Paul ’Shorty’ Van Camp. Al bluesrockers met invloeden uit de zeventiger jaren mogen ze er prat op gaan dat Het siert deze rockers dat ze Rudy en zijn Hageland Blues & Roots Night niet in de steek laten want door spijtig toeval verloor deze ‘Blues Karloff’ op 1 maart ll. hun zanger en frontman Alfie Falckenbach en we denken allemaal dat Alfie het zo ook zou hebben gewild. Hun nummer ‘Close Together’ uit hun nieuwste album ‘Light and Shade’ krijgt dan ook meteen een heel andere betekenis mee. Voor de resterende bandleden wordt het vanavond dus één groot eerbetoon aan Alfie en met nummers als ’Big Boss Man’ en ‘Crossroad Blues’ wordt het voor hun helemaal een ‘Judgement Day’. Chapeau gasten!
Ondertussen zijn we aan de apotheose gekomen van deze eerste ‘Hageland Blues & Roots Night’ en wordt het podium klaargestoomd voor een act van formaat. We schreven het al in de inleiding van deze recensie dat deze Roland Tchakounté een man is die de blues letterlijk en figuurlijk weet aan te voelen. Dus laten we nu maar onmiddellijk het woord aan deze Kameroen.
Keyboards en bassist zijn nieuw maar de ‘outstanding’ gitarist Mick Ravassat is een vaste waarde aan zijn zijde. When Africa meets the Blues zou misschien wat teveel oneer zijn voor de muziek uit dit contigent want ook daar is blues geen vreemd gegeven. Nummers als ‘Kata Kata Woman’ en ‘Hey Hey Kanen’ laten we maar aan de verbeelding over want niemand kan aan de aantrekkingskracht van Roland Tchakounté ontsnappen. Iedere bezoeker aan dit Hageland Blues & Roots Festival is het er volmondig Met ‘Olele Africa’ en ‘Ngueme & Smiling Blues’, de titeltrack van zijn laatste album kan de avond en het ganse festival al lang niet meer stuk en dus is het normaal dat er gesmeekt wordt voor een bisnummer en zo wordt het ..Sweet Home Chicago, of is het Glabbeek vanaf nu? Rudy & Co een serieuze pluim op jullie hoed om dit te voorschijn te toveren. Ambiance ten top van Jazzy Blues met 'Neris, Brie & Beer' tot echte Roots met de 'Give'em Hell Boys' zomaar uit Canada. Een waar feestje met 'The Blue Chevy's' van eigen bodem waar nog lang zal worden over nagepraat. Het respectvolle optreden van de bluesrockers van 'Blues Karloff' en dan een apotheose die geen weerga kende met Roland Tchakounté. Hageland Blues & Roots Night staat vanaf nu op de kaart!
|
Helaas was 18.00 uur het aanvangsuur en dat betekent dat er nog velen aan het eten zijn maar dit euvel zou stelselmatig worden opgelost naargelang de avond begon te vorderen. Het cliché van de afwezigen ….ja dat was ook hier weer van toepassing want de Ferre samen met Jean Debry aan de basgitaar en ‘à la batterie’ Eric Mengelbier begonnen sterk, zo niet ijzersterk. Toen Fernando me kwam te vertellen dat het aspect ‘jazz’ niet zou worden verwaarloosd in deze formatie sprak hij geen loze woorden want bij deze ritme sectie hoor je dadelijk dat ze meer in hun mars hebben en met zulk een trio starten schept dat wel perspectieven voor de toekomst.
, ‘Stormy Monday’ en ‘Chitlins Con Carne’ van enerzijds Aaron Thibeaux Walker en anderzijds jazzgitarist Kenny Burrell wordt de kwaliteit op deze ‘Hageland Blues & Roots Night’ al onmiddellijk gewaarborgd. Neris, Brie & Beer dat is gewoon klasse en daar kan de MC van dienst nu eens niets aan veranderen. We genieten nog verder van de eigen compositie ‘Nerisatin’ en met ‘Everyday I Have The blues’ zullen vele van de Ferre zijn illustere voorgangers hierboven niet meer dan fier zijn. Klasse opener en dat zet het verdere verloop van deze nacht meteen op het juiste spoor.
hebben. Opzwepende hillbilly en uptempo country zijn uiteraard de perfecte mix om een feestje op gang te trappen. Nummers als ‘Drink Until I Drown’ en ‘Me and The Whiskey’ zijn uitstekende smaakmakers maar toch hebben deze outlaws zich al laten verleiden door een ‘Leffe’ blond. ‘Play Hank Williams at My Funeral’, daar zullen we proberen aan te denken maar onder de indruk kwamen we zeker van hun versie van Chris Isaak zijn ‘Wicked Games’. Yeehaw! 
The Blue Chevy’s anno 2016 dat zijn Kris Bries, Frederic en Philippe Martello, Jan Ursi, Sven, Jean-Luc Cremens en de ‘horn section’ Koen Desloovere en Kim Vandeweyer en de rest van de beleving gebeurt gewoon vanzelf. Met werk uit hun EP mat nummers als ‘Burning Heart’, ‘Loving Fool’ en de titeltrack ‘Turn It Back’ wordt het gewoon '1' stomende party en of Chuck Berry daar nog iets kan aan toevoegen, You never Can Tell. Zeker niet wanneer diegene die kunnen van deze ‘Chevy’s’ gewoon de zaal inkomen om iedereen nog eens extra op te hitsen, en het werkt! Hier Glabbeek verlaten zonder bisser is totaal uit de boze en wanneer Kris aankondigt dat ze Kim Wilson en zijn Fabulous Thunderbirds hoog in het vaandel dragen denken we met z’n allen who needs a Thunderbird when we can drive a blue Chevy. That’s our babe! 
drummer Nicolas Sand van Fred & The Healers alvast één van hun hevigste fans is. Dus zal de geluidsperimeter nu wel even in het rood komen te staan.
Er zijn altijd wel bluesfanaten die deze Roland Tchakounté nog niet hebben kunnen beleven, en voor die enkelen gaat het wel even een shock geven met een 10 op de schaal van Richter. Ook al verstaan we geen jota van zijn teksten, want de brave man zingt in zijn moedertaal, toch komt ‘zijn’ blues zo echt over dat het krijgen van kippenvel er niet vreemd aan zal worden. Deze zeer sympathieke Kameroen is zeker in Frankrijk een graag geziene gast waardoor ook zijn band exclusief de drummer Fransen zijn. Aan de keyboards is er Damien Cornelis en zijn broer Jérôme aan de basgitaar. Aan de drums is er Larry Crockett. Deze bandleden speelden wel al mee op zijn nieuw album 'Nguémé & Smiling Blues'.
over eens, this is the real thing. Krachtige stem aangevuld door een sterke band en daarbij nog een sublieme gitarist daar kan en moet je van genieten dus drukken ze achter de tapkraan nu even op pauze.
more pics on
|
